Nieuws

De eerste stap – Het besluit
Toen ik zo’n acht jaar geleden begon met hardlopen wist ik één ding zeker: ik zou nooit een marathon gaan lopen. Ik vond dat een ongezonde bezigheid. Veel te belastend voor het lichaam. Toch raakte ik vorig jaar geïnspireerd. Ik zag hoe een aantal clubgenoten zich aan het voorbereiden was op de marathon van Boedapest. Het leek mij geweldig om ook eens gezamenlijk naar een groter doel te trainen. Tijdens de ARO’88 kerstborrel 2018 werd het plan geopperd om op 1 december 2019 deel te nemen aan de marathon van Valencia. Ik liet al mijn principes varen en deed de toezegging om mee te gaan. De eerste stap naar mijn marathon debuut was gezet.

De tweede stap – De voorbereiding
Een marathon vergt een grondige voorbereiding. Deze voorbereiding trof ik samen met clubgenoten Elly, Margareth en Peter. Deze ervaren marathonlopers zorgden voor een trainingsschema. De komende 10 weken zouden wij vier keer in de week hardlopen. Met op de zondagochtend steeds een lange duurloop. Daarnaast bleven wij iedere maandagavond ook bij onze trainster Monique een uur aan de rompstabiliteit werken. Monique noemt het Fit & Fun. Ik spreek ietwat oneerbiedig over de martelkelder.

In onze voorbereiding waren een aantal wedstrijden opgenomen. Zo startten wij ons trainingsprogramma met de Dam tot Damloop op zondag 20 september. Een week later liepen wij de halve marathon tijdens de Geuzenloop Zoetermeer. En de laatste zondag van oktober liepen wij de 35 km van de Duinentrail Schoorl. Deze trail was volledig onverhard. Veel hoogteverschil en erg veel mul zand. Een pittige zondag. Met aan de finish een stuk bevestiging: als ik dit kan volbrengen dan gaat die marathon ook lukken!

Op de overige zondagen stond er steeds een lange duurloop op het programma. Peter zorgde voor een aantal leuke routes. Vanuit Obdam liepen wij onder andere een rondje Winkel en een rondje Hoorn. De langste duurloop legden wij af door drie rondjes Mijzenpolder te lopen.

Wat was het fijn om omringd te zijn door ervaren marathonlopers. Iedere vraag die ik had konden zij beantwoorden. Zij gaven mij waardevolle tips. En wat was het leuk om iedere zondag weer een nieuw afstandsrecord te lopen. Ik was daarvoor immers nooit verder dan 21,1 km geweest. En nu liepen wij steeds afstanden tussen de 24 en 36 km.

De derde stap – De verzorging van het lichaam
Minder leuk was het te ervaren dat onze voorbereiding behoorlijk belastend voor het lichaam was. Op de doordeweekse avonden liepen wij veel over de donkere dijkjes rond Obdam. Omdat ik te veel langs de schuine kant van de dijk liep begon ik last van mijn linker scheenbeen te krijgen. Snel werden er bij Runnersworld Hoorn een stel Herzog compressiekousen aangemeten. In het begin vond ik het erg lastig om die krengen aan te trekken. Eigenlijk had ik ook wel verwacht dat er voor die prijs een dame van de Thuiszorg bijgeleverd zou worden. Helaas was dat niet het geval. Ik moest het echt zelf doen. Deze kousen en het bewust midden op de dijk lopen lieten de blessure verdwijnen.

Omdat ik mijn benen graag goed liet verzorgen lag ik een aantal woensdagavonden bij Elly op de massagetafel. Zij masseerde pijnlijke hamstrings en harde kuiten weer lekker soepel. Desondanks schoot er tijdens één van de lange duurlopen een vervelende pijn in mijn rechter kuit. Het zal toch niet waar zijn?

De pijn bleef aanhouden. Daarom maakte ik snel een afspraak met fysiotherapeut Youri Veenstra van Leef! Obdam. Youri trok zijn trukendoos open: dry needling. Ik noem het toveren. Met drie behandelingen wist hij alle pijn te verdrijven. Ik kon mijn voorbereiding voortzetten. In 10 weken tijd werd ik klaargestoomd voor de marathon.

De vierde stap – Maratón Valencia
Met een groep van 20 ARO’88 leden + aanhang + familie vertrokken wij op donderdag 28 november naar Valencia. De reis was georganiseerd door Margareth. Zij is niet alleen enthousiast hardloopster. Als eigenaresse van Reisbureau Opmeer zit het organiseren van reizen haar in het bloed. En dat was te merken. Alles was top geregeld.

Op vrijdag maakten wij een leuke fietstoer door de stad. Ook haalden wij de startnummers op in één van de door Santiago Calatrava ontworpen gebouwen van de Stad van de Kunsten en Wetenschap. Hier zou op zondag ook de finish zijn. Bij het aanschouwen van de finishlocatie wist ik het zeker: ”Wat er ook onderweg gebeurt, hier ga ik finishen!” Wat een waanzinnige, indrukwekkende gebouwen.

Op zaterdagochtend namen wij ook nog deel aan de Maratón Valencia Breakfastrun (6 km warmlopen). Zaterdagmiddag op de fiets richting strand om daar een terrasje te pakken en ’s avonds nog wat koolhydraten naar binnen werken. En op zondag was het zo ver: Marathon Day!

Rond 6:00 uur liep het wekkertje af. Speciaal voor de marathon kon er vanaf 6:30 uur ontbeten worden. Ik volstond met koffie, twee boterhammen met jam en yoghurt met fruit. Even na 7:00 uur stapten wij de deur van het hotel uit om naar de start te gaan. Onze groep van 20 mensen bevatte 7 sporters. Martin liep de 10 km. Cor en Piet liepen samen de marathon (ieder 21,1 km) en Elly, Margareth, Peter en ik liepen de hele marathon.

Omdat er enorme rijen stonden bij de bushaltes besloten we naar de start te wandelen. Een tippel van een kleine 3 km. Er waren er meer met dat idee. Een grote groep mensen wandelde vanuit het oude centrum van Valencia richting de architectonische hoogstandjes bij start en finish.

Bij de start nog even een groepsfoto, tas afgeven en een dikke kus voor Anja, mijn lieftallige echtgenote wiens leven ook al 10 weken lang volledig in het teken van mijn marathondebuut stond. Natuurlijk had ik haar al lang geleden gepaaid door een reisje naar Valencia in het vooruitzicht te stellen. Over een wekker die op zondagochtend om 6:00 uur af zou lopen had ik destijds uiteraard wijselijk gezwegen.

v.l.n.r. Cor Groet, Piet Luken, Margareth Rood (zittend), Martin Kwakkel, Elly Groet, Peter Bakker en Leon Scholte

Onderweg naar het startvak nog even een moment van bezinning op één van de vele Dixi’s. Bij het voelen van het plakkerige plastic aan mijn billen moest ik een moment denken aan de Roparun. Ook tijdens dat evenement geniet ik iedere keer weer van het ultieme comfort van zo’n Dixi. Na dit toiletbezoek wist ik het zeker: “Nu stond ik echt met mijn ideale startgewicht aan de start”.

Om 8:40 uur klonk ons startschot. Met 25.000 inschrijvingen op de marathon was het een flinke optocht. Toch kwam er snel beweging in deze bonte mensenmassa. Even later passeerden wij de startstreep. Het avontuur was nu echt begonnen.

Al in de eerste kilometer stonden Anja en mijn oud collega/vriendin Karin langs de kant mij aan te moedigen. Karin ken ik inmiddels al meer dan 35 jaar. Wat leuk: eind jaren 80 moedigde zij mij aan tijdens mijn eerste kwart triathlon. Nu staat ze hier bij mijn marathondebuut. Ik durf niet te zeggen of ze er ook gestaan zou hebben als haar Jacques niet ook de marathon zou lopen? Ik neem de enthousiaste aanmoedigingen van Karin en Anja enthousiast in ontvangst.


Hier besluit ik om mijn eigen tempo te lopen en Margareth en Peter te laten gaan. Zij gaan mij iets te snel. Ik wil deze marathon op heel houden lopen. Lekker genieten van iedere meter. Ik laat op mijn beurt Elly en Cor achter mij. Ook zij lopen lekker hun eigen tempo.

Ik loop de eerste 25 kilometer bijzonder gelijkmatig:
eerste 5 km: 28:44,
tweede 5 km: 28:18,
derde 5 km: 28:20,
vierde 5 km: 28:21,
vijfde 5 km 28:25.
Steeds weer kilometertijden van rond de 5:40. Wat loop ik lekker.

Bij iedere verzorgingspost neem ik een flesje water. Ik neem wat slokken en neem het aangebroken flesje mee in mijn gordel voor onderweg. Zo doe ik dat iedere 5 km. Om de 10 km neem ik wat sportdrank. Heel gedisciplineerd neem ik voldoende vocht tot mij. Vanaf km 12 neem ik om de 7 km een gelletje. Ik heb er zelf een paar meegenomen en op twee punten op de route worden ze door de organisatie verstrekt. Op deze plekken blijken de gelletjes een negatieve invloed te hebben op de loopprestaties. De weg is hier ontzettend kleverig door al die zoete troep. Ik krijg mijn voeten bijna niet meer los van het wegdek.

Aan aanmoedigingen geen gebrek onderweg. Overal staan drommen mensen luidruchtig aan te moedigen. Ik passer ontelbare drumgroepen en andere muziekgroepen en DJ’s. Ik geniet van iedere aanmoediging. Maar de aanmoedigingen van Anja en Karin, de voltallige familie Rood en al die andere enthousiaste ARO’88 mensen voelen toch wel extra lekker. Ik ben helder en zie deze supporters al op afstand staan. Ook zie ik Piet en zijn vrouw op het halve marathon punt. Piet wacht hier op Cor die hij op dit punt af zal lossen. Respect voor deze twee onverwoestbare krasse knarren. Ik passeer exact op 2:00:00 uur dit punt. Een tijd onder de 4 uur zal er vandaag niet in zitten.

Km 25: ik begin toch wel last van schuurplekken in de liezen te krijgen. Gelukkig staan er op 26 km weer verzorgers met grote potten vaseline. Snel neem ik een flinke lik en breng daarmee enige verzachting aan tussen de benen. Lekker hoor.

Km 29: voor mij zie ik Peter lopen. Ik haal hem in. Wij hebben in de voorbereiding alle trainingen samen afgewerkt. Maar vandaag is het verstandig ieder voor zich te lopen. Wij groeten elkaar. Zet hem op Peter! Zet hem op Leon! Even verderop in het oude centrum van Valencia word ik weer enthousiast aangemoedigd door een groep ARO’88 supporters. Eigenlijk had ik ze hier niet verwacht. Heerlijk zo’n onverwachte duw in de rug.

Km 32: ik maak kennis met de man met de hamer. De benen beginnen tegen te stribbelen. Ik moet even wandelen. En daarna even doorbijten om weer te gaan hardlopen. Verdorie, ik had dit uit willen stellen tot na de 35 km. Maar helaas, hij is er eerder dan verwacht. Maar goed, 10 km is te overzien. Eigenlijk weet ik zeker dat ik de finish ga halen. Alleen zal ik af en toe wel een stukje moeten wandelen. Het is niet anders.

Km 36: misschien heb ik wel te veel gedronken. Ik moet ontzettend plassen. Het borsthoge struweel in een middenberm biedt uitkomt. Maar allemachtig wat duurt dat lang. Zelden zo lang geplast. Het lijkt wel of ik nog geen druppel gezweet heb. Misschien toch te veel gedronken. Daar waar in de laatste 10 km mijn kilometertijden rond de 6:30 lagen noteer ik dankzij mijn plaspauze nu een rondetijd van 9:08. Ik heb echt lang in die bosjes gestaan.

Ter hoogte van de stierenvechtarena staat de ARO’88 groep weer luidkeels aan te moedigen. Peter Bosgoed baalt dat hij hier als toeschouwer staat. Problemen met zijn heup hebben een streep door zijn hardlooppassie gehaald. Peter weet als geen ander hoe zeer een marathonloper in de laatste 10 km behoefte heeft aan ondersteuning. Zijn enthousiaste aanmoedigingen geven een extra duw richting finish. Ik draaf dapper door. Ik heb al een tijd niet meer naar de totaal tijd op mijn horloge gekeken. Ik heb het gevoel dat mijn eindtijd boven de 4:30:00 gaat komen. Maar dat zie ik bij de finish wel. Tijd is onbelangrijk. Ik wil het gewoon volbrengen.

Km 39: Au. Mijn linker bil / heup begint pijn te doen. Maar de verzorging is tijdens deze marathon echt super geregeld. Om de paar kilometer staan er ook mensen langs de kant die snelle hulp bieden bij fysieke klachten. Ik heb ze onderweg al in de weer gezien. Onder andere met spuitbusjes. Ik stop bij zo’n verzogingspost, ontbloot mijn bil enigszins en laat hem weldadig behandelen met de koele spray uit de spuitbus. Dat verzacht. Zo red ik die laatste 3 kilometer ook nog wel.

Km 41,5: Inmiddels loop ik tussen de prachtige gebouwen van Santiago Calatrava. Schitterend. En wat een mensen. Nog even onder het viaduct door en dan naar de finish. Vanaf het viaduct hoor ik luid “Leon, Leon, Leon!” roepen. Ik zie Anja. Ik zie Karin. Maar er klopt iets niet. Ik hoor meer stemmen. Naast Anja zie ik nu mijn broer Johan en daarnaast zijn partner Marie-José. Wat een verrassing. Dit maakt deze finish nog meer bijzonder.

Km 42: Bocht naar rechts en bocht naar links. In de waterpartij naast het wetenschapsmuseum is een blauwe “catwalk” gelegd. Hierover loop ik de laatste 200 meter naar de finish. Dit geeft de suggestie dat ik over het water loop. Ik beleef deze zondag de ultieme “Jezus-ervaring”. En daar is hij dan de finish. Wat een geweldig gevoel. Ik heb het gehaald. Ik heb gedaan wat ik nooit zou doen. Ik heb een marathon gelopen. Ik kijk snel op mijn horloge. Volgens mijn Garmin heb ik 42,52 km gelopen. Mijn tijd: 4:13:40. Dat is 5:58 per kilometer. Zeg maar 10 km per uur. Uiteindelijk veel sneller dan ik 5 km geleden in gedachte had.


Na de finish hangt een Spaanse dame mij een loodzware medaille om de nek. Goudkleurig. Hij voelt voor mij als 24-karaats. Ik neem nog een goodiebag in ontvangst met een net mandarijnen, water, sportdrank, nootjes, etcetera en loop door naar de trap. Deze moet ik op om mijn tas op te halen. Ik zie andere deelnemers beduidend moeizamer dan ik de trap op sjokken. Een goed teken.

Bij de tassen verzamelen wij. Margareth is er al. Peter, Elly, Piet en Cor volgen. Wij worden omringd door familie, vrienden en clubgenoten. En omdat wij er echt geen genoeg van kunnen krijgen wandelen wij terug naar het hotel. Aan het eind van de dag heb ik meer dan 55 km op mijn tellertje staan.


De vijfde stap – Lekker nagenieten
Na de marathon genieten we nog van twee dagen Valencia. Tijdens de marathon was het prachtig weer. Inmiddels is het weer echter omgeslagen. Regen en 13 graden. Maar dat mag de pret niet drukken. Ik heb amper spierpijn en een ontzettend voldaan gevoel. Wat een ontzettend mooie ervaring was dit. Deze lijsten we in.

Dank aan mijn loopmaatjes voor al jullie wijze raad en gezellige kilometers.
Dank aan Anja dat je 10 weken onvoorwaardelijke ruimte maakte voor mijn marathonavontuur.
Dank aan Johan en Marie-José, ik weet wat zo’n heksenketel met je doet Johan en toch was je er gewoon.
Dank aan Karin en Jacques voor de support. Het etentje met Jacques was gezellig. Een etentje met z’n vieren doen we gewoon op een ander moment.
Dank aan Margareth voor de super organisatie.
Dank aan alle reisgenoten voor de gezelligheid en alle aanmoedigingen tijdens de marathon zelf.
Dank aan iedereen die op wat voor manier dan ook mij gevolgd en ondersteund heeft.
Het is volbracht. Ik geniet voorlopig nog even lekker na.

Leon Scholte

Uitslag Maratón Valencia 2019
Margareth Rood-Overman        4:08:31
Leon Scholte                                     4:13:40
Peter Bakker                                     4:22:18
Elly Groet-Beers                              4:38:54
Cor Groet – Piet Luken                 4:58:31

10 km
Martin Kwakkel 0:55:03