Categorie: Hardlopen

Geplaatst op

Marathon Valencia, een marathon in vijf stappen

De eerste stap – Het besluit
Toen ik zo’n acht jaar geleden begon met hardlopen wist ik één ding zeker: ik zou nooit een marathon gaan lopen. Ik vond dat een ongezonde bezigheid. Veel te belastend voor het lichaam. Toch raakte ik vorig jaar geïnspireerd. Ik zag hoe een aantal clubgenoten zich aan het voorbereiden was op de marathon van Boedapest. Het leek mij geweldig om ook eens gezamenlijk naar een groter doel te trainen. Tijdens de ARO’88 kerstborrel 2018 werd het plan geopperd om op 1 december 2019 deel te nemen aan de marathon van Valencia. Ik liet al mijn principes varen en deed de toezegging om mee te gaan. De eerste stap naar mijn marathon debuut was gezet.

De tweede stap – De voorbereiding
Een marathon vergt een grondige voorbereiding. Deze voorbereiding trof ik samen met clubgenoten Elly, Margareth en Peter. Deze ervaren marathonlopers zorgden voor een trainingsschema. De komende 10 weken zouden wij vier keer in de week hardlopen. Met op de zondagochtend steeds een lange duurloop. Daarnaast bleven wij iedere maandagavond ook bij onze trainster Monique een uur aan de rompstabiliteit werken. Monique noemt het Fit & Fun. Ik spreek ietwat oneerbiedig over de martelkelder.

In onze voorbereiding waren een aantal wedstrijden opgenomen. Zo startten wij ons trainingsprogramma met de Dam tot Damloop op zondag 20 september. Een week later liepen wij de halve marathon tijdens de Geuzenloop Zoetermeer. En de laatste zondag van oktober liepen wij de 35 km van de Duinentrail Schoorl. Deze trail was volledig onverhard. Veel hoogteverschil en erg veel mul zand. Een pittige zondag. Met aan de finish een stuk bevestiging: als ik dit kan volbrengen dan gaat die marathon ook lukken!

Met z’n vieren liepen wij 10 weken lang op zondag een lange duurloop.
V.l.n.r. Elly Groet, Peter Bakker, Margareth Rood en Leon Scholte

Op de overige zondagen stond er steeds een lange duurloop op het programma. Peter zorgde voor een aantal leuke routes. Vanuit Obdam liepen wij onder andere een rondje Winkel en een rondje Hoorn. De langste duurloop legden wij af door drie rondjes Mijzenpolder te lopen.

Wat was het fijn om omringd te zijn door ervaren marathonlopers. Iedere vraag die ik had konden zij beantwoorden. Zij gaven mij waardevolle tips. En wat was het leuk om iedere zondag weer een nieuw afstandsrecord te lopen. Ik was daarvoor immers nooit verder dan 21,1 km geweest. En nu liepen wij steeds afstanden tussen de 24 en 36 km.

De derde stap – De verzorging van het lichaam
Minder leuk was het te ervaren dat onze voorbereiding behoorlijk belastend voor het lichaam was. Op de doordeweekse avonden liepen wij veel over de donkere dijkjes rond Obdam. Omdat ik te veel langs de schuine kant van de dijk liep begon ik last van mijn linker scheenbeen te krijgen. Snel werden er bij Runnersworld Hoorn een stel Herzog compressiekousen aangemeten. In het begin vond ik het erg lastig om die krengen aan te trekken. Eigenlijk had ik ook wel verwacht dat er voor die prijs een dame van de Thuiszorg bijgeleverd zou worden. Helaas was dat niet het geval. Ik moest het echt zelf doen. Deze kousen en het bewust midden op de dijk lopen lieten de blessure verdwijnen.

Omdat ik mijn benen graag goed liet verzorgen lag ik een aantal woensdagavonden bij Elly op de massagetafel. Zij masseerde pijnlijke hamstrings en harde kuiten weer lekker soepel. Desondanks schoot er tijdens één van de lange duurlopen een vervelende pijn in mijn rechter kuit. Het zal toch niet waar zijn?

De pijn bleef aanhouden. Daarom maakte ik snel een afspraak met fysiotherapeut Youri Veenstra van Leef! Obdam. Youri trok zijn trukendoos open: dry needling. Ik noem het toveren. Met drie behandelingen wist hij alle pijn te verdrijven. Ik kon mijn voorbereiding voortzetten. In 10 weken tijd werd ik klaargestoomd voor de marathon.

De vierde stap – Maratón Valencia
Met een groep van 20 ARO’88 leden + aanhang + familie vertrokken wij op donderdag 28 november naar Valencia. De reis was georganiseerd door Margareth. Zij is niet alleen enthousiast hardloopster. Als eigenaresse van Reisbureau Opmeer zit het organiseren van reizen haar in het bloed. En dat was te merken. Alles was top geregeld.

Op vrijdag maakten wij een leuke fietstoer door de stad. Ook haalden wij de startnummers op in één van de door Santiago Calatrava ontworpen gebouwen van de Stad van de Kunsten en Wetenschap. Hier zou op zondag ook de finish zijn. Bij het aanschouwen van de finishlocatie wist ik het zeker: ”Wat er ook onderweg gebeurt, hier ga ik finishen!” Wat een waanzinnige, indrukwekkende gebouwen.

Finishlocatie Maratón Valencia

Op zaterdagochtend namen wij ook nog deel aan de Maratón Valencia Breakfastrun (6 km warmlopen). Zaterdagmiddag op de fiets richting strand om daar een terrasje te pakken en ’s avonds nog wat koolhydraten naar binnen werken. En op zondag was het zo ver: Marathon Day!

Rond 6:00 uur liep het wekkertje af. Speciaal voor de marathon kon er vanaf 6:30 uur ontbeten worden. Ik volstond met koffie, twee boterhammen met jam en yoghurt met fruit. Even na 7:00 uur stapten wij de deur van het hotel uit om naar de start te gaan. Onze groep van 20 mensen bevatte 7 sporters. Martin liep de 10 km. Cor en Piet liepen samen de marathon (ieder 21,1 km) en Elly, Margareth, Peter en ik liepen de hele marathon.

Omdat er enorme rijen stonden bij de bushaltes besloten we naar de start te wandelen. Een tippel van een kleine 3 km. Er waren er meer met dat idee. Een grote groep mensen wandelde vanuit het oude centrum van Valencia richting de architectonische hoogstandjes bij start en finish.

Bij de start nog even een groepsfoto, tas afgeven en een dikke kus voor Anja, mijn lieftallige echtgenote wiens leven ook al 10 weken lang volledig in het teken van mijn marathondebuut stond. Natuurlijk had ik haar al lang geleden gepaaid door een reisje naar Valencia in het vooruitzicht te stellen. Over een wekker die op zondagochtend om 6:00 uur af zou lopen had ik destijds uiteraard wijselijk gezwegen.

v.l.n.r. Cor Groet, Piet Luken, Margareth Rood (zittend), Martin Kwakkel, Elly Groet, Peter Bakker en Leon Scholte

Onderweg naar het startvak nog even een moment van bezinning op één van de vele Dixi’s. Bij het voelen van het plakkerige plastic aan mijn billen moest ik een moment denken aan de Roparun. Ook tijdens dat evenement geniet ik iedere keer weer van het ultieme comfort van zo’n Dixi. Na dit toiletbezoek wist ik het zeker: “Nu stond ik echt met mijn ideale startgewicht aan de start”.

Om 8:40 uur klonk ons startschot. Met 25.000 inschrijvingen op de marathon was het een flinke optocht. Toch kwam er snel beweging in deze bonte mensenmassa. Even later passeerden wij de startstreep. Het avontuur was nu echt begonnen.

Al in de eerste kilometer stonden Anja en mijn oud collega/vriendin Karin langs de kant mij aan te moedigen. Karin ken ik inmiddels al meer dan 35 jaar. Wat leuk: eind jaren 80 moedigde zij mij aan tijdens mijn eerste kwart triathlon. Nu staat ze hier bij mijn marathondebuut. Ik durf niet te zeggen of ze er ook gestaan zou hebben als haar Jacques niet ook de marathon zou lopen? Ik neem de enthousiaste aanmoedigingen van Karin en Anja enthousiast in ontvangst.


Hier besluit ik om mijn eigen tempo te lopen en Margareth en Peter te laten gaan. Zij gaan mij iets te snel. Ik wil deze marathon op heel houden lopen. Lekker genieten van iedere meter. Ik laat op mijn beurt Elly en Cor achter mij. Ook zij lopen lekker hun eigen tempo.

Ik loop de eerste 25 kilometer bijzonder gelijkmatig:
eerste 5 km: 28:44,
tweede 5 km: 28:18,
derde 5 km: 28:20,
vierde 5 km: 28:21,
vijfde 5 km 28:25.
Steeds weer kilometertijden van rond de 5:40. Wat loop ik lekker.

Bij iedere verzorgingspost neem ik een flesje water. Ik neem wat slokken en neem het aangebroken flesje mee in mijn gordel voor onderweg. Zo doe ik dat iedere 5 km. Om de 10 km neem ik wat sportdrank. Heel gedisciplineerd neem ik voldoende vocht tot mij. Vanaf km 12 neem ik om de 7 km een gelletje. Ik heb er zelf een paar meegenomen en op twee punten op de route worden ze door de organisatie verstrekt. Op deze plekken blijken de gelletjes een negatieve invloed te hebben op de loopprestaties. De weg is hier ontzettend kleverig door al die zoete troep. Ik krijg mijn voeten bijna niet meer los van het wegdek.

Aan aanmoedigingen geen gebrek onderweg. Overal staan drommen mensen luidruchtig aan te moedigen. Ik passer ontelbare drumgroepen en andere muziekgroepen en DJ’s. Ik geniet van iedere aanmoediging. Maar de aanmoedigingen van Anja en Karin, de voltallige familie Rood en al die andere enthousiaste ARO’88 mensen voelen toch wel extra lekker. Ik ben helder en zie deze supporters al op afstand staan. Ook zie ik Piet en zijn vrouw op het halve marathon punt. Piet wacht hier op Cor die hij op dit punt af zal lossen. Respect voor deze twee onverwoestbare krasse knarren. Ik passeer exact op 2:00:00 uur dit punt. Een tijd onder de 4 uur zal er vandaag niet in zitten.

Km 25: ik begin toch wel last van schuurplekken in de liezen te krijgen. Gelukkig staan er op 26 km weer verzorgers met grote potten vaseline. Snel neem ik een flinke lik en breng daarmee enige verzachting aan tussen de benen. Lekker hoor.

Km 29: voor mij zie ik Peter lopen. Ik haal hem in. Wij hebben in de voorbereiding alle trainingen samen afgewerkt. Maar vandaag is het verstandig ieder voor zich te lopen. Wij groeten elkaar. Zet hem op Peter! Zet hem op Leon! Even verderop in het oude centrum van Valencia word ik weer enthousiast aangemoedigd door een groep ARO’88 supporters. Eigenlijk had ik ze hier niet verwacht. Heerlijk zo’n onverwachte duw in de rug.

Km 32: ik maak kennis met de man met de hamer. De benen beginnen tegen te stribbelen. Ik moet even wandelen. En daarna even doorbijten om weer te gaan hardlopen. Verdorie, ik had dit uit willen stellen tot na de 35 km. Maar helaas, hij is er eerder dan verwacht. Maar goed, 10 km is te overzien. Eigenlijk weet ik zeker dat ik de finish ga halen. Alleen zal ik af en toe wel een stukje moeten wandelen. Het is niet anders.

Km 36: misschien heb ik wel te veel gedronken. Ik moet ontzettend plassen. Het borsthoge struweel in een middenberm biedt uitkomt. Maar allemachtig wat duurt dat lang. Zelden zo lang geplast. Het lijkt wel of ik nog geen druppel gezweet heb. Misschien toch te veel gedronken. Daar waar in de laatste 10 km mijn kilometertijden rond de 6:30 lagen noteer ik dankzij mijn plaspauze nu een rondetijd van 9:08. Ik heb echt lang in die bosjes gestaan.

Ter hoogte van de stierenvechtarena staat de ARO’88 groep weer luidkeels aan te moedigen. Peter Bosgoed baalt dat hij hier als toeschouwer staat. Problemen met zijn heup hebben een streep door zijn hardlooppassie gehaald. Peter weet als geen ander hoe zeer een marathonloper in de laatste 10 km behoefte heeft aan ondersteuning. Zijn enthousiaste aanmoedigingen geven een extra duw richting finish. Ik draaf dapper door. Ik heb al een tijd niet meer naar de totaal tijd op mijn horloge gekeken. Ik heb het gevoel dat mijn eindtijd boven de 4:30:00 gaat komen. Maar dat zie ik bij de finish wel. Tijd is onbelangrijk. Ik wil het gewoon volbrengen.

Km 39: Au. Mijn linker bil / heup begint pijn te doen. Maar de verzorging is tijdens deze marathon echt super geregeld. Om de paar kilometer staan er ook mensen langs de kant die snelle hulp bieden bij fysieke klachten. Ik heb ze onderweg al in de weer gezien. Onder andere met spuitbusjes. Ik stop bij zo’n verzogingspost, ontbloot mijn bil enigszins en laat hem weldadig behandelen met de koele spray uit de spuitbus. Dat verzacht. Zo red ik die laatste 3 kilometer ook nog wel.

Km 41,5: Inmiddels loop ik tussen de prachtige gebouwen van Santiago Calatrava. Schitterend. En wat een mensen. Nog even onder het viaduct door en dan naar de finish. Vanaf het viaduct hoor ik luid “Leon, Leon, Leon!” roepen. Ik zie Anja. Ik zie Karin. Maar er klopt iets niet. Ik hoor meer stemmen. Naast Anja zie ik nu mijn broer Johan en daarnaast zijn partner Marie-José. Wat een verrassing. Dit maakt deze finish nog meer bijzonder.

Km 42: Bocht naar rechts en bocht naar links. In de waterpartij naast het wetenschapsmuseum is een blauwe “catwalk” gelegd. Hierover loop ik de laatste 200 meter naar de finish. Dit geeft de suggestie dat ik over het water loop. Ik beleef deze zondag de ultieme “Jezus-ervaring”. En daar is hij dan de finish. Wat een geweldig gevoel. Ik heb het gehaald. Ik heb gedaan wat ik nooit zou doen. Ik heb een marathon gelopen. Ik kijk snel op mijn horloge. Volgens mijn Garmin heb ik 42,52 km gelopen. Mijn tijd: 4:13:40. Dat is 5:58 per kilometer. Zeg maar 10 km per uur. Uiteindelijk veel sneller dan ik 5 km geleden in gedachte had.


Na de finish hangt een Spaanse dame mij een loodzware medaille om de nek. Goudkleurig. Hij voelt voor mij als 24-karaats. Ik neem nog een goodiebag in ontvangst met een net mandarijnen, water, sportdrank, nootjes, etcetera en loop door naar de trap. Deze moet ik op om mijn tas op te halen. Ik zie andere deelnemers beduidend moeizamer dan ik de trap op sjokken. Een goed teken.

Bij de tassen verzamelen wij. Margareth is er al. Peter, Elly, Piet en Cor volgen. Wij worden omringd door familie, vrienden en clubgenoten. En omdat wij er echt geen genoeg van kunnen krijgen wandelen wij terug naar het hotel. Aan het eind van de dag heb ik meer dan 55 km op mijn tellertje staan.


De vijfde stap – Lekker nagenieten
Na de marathon genieten we nog van twee dagen Valencia. Tijdens de marathon was het prachtig weer. Inmiddels is het weer echter omgeslagen. Regen en 13 graden. Maar dat mag de pret niet drukken. Ik heb amper spierpijn en een ontzettend voldaan gevoel. Wat een ontzettend mooie ervaring was dit. Deze lijsten we in.

Dank aan mijn loopmaatjes voor al jullie wijze raad en gezellige kilometers.
Dank aan Anja dat je 10 weken onvoorwaardelijke ruimte maakte voor mijn marathonavontuur.
Dank aan Johan en Marie-José, ik weet wat zo’n heksenketel met je doet Johan en toch was je er gewoon.
Dank aan Karin en Jacques voor de support. Het etentje met Jacques was gezellig. Een etentje met z’n vieren doen we gewoon op een ander moment.
Dank aan Margareth voor de super organisatie.
Dank aan alle reisgenoten voor de gezelligheid en alle aanmoedigingen tijdens de marathon zelf.
Dank aan iedereen die op wat voor manier dan ook mij gevolgd en ondersteund heeft.
Het is volbracht. Ik geniet voorlopig nog even lekker na.

Leon Scholte

Uitslag Maratón Valencia 2019
Margareth Rood-Overman        4:08:31
Leon Scholte                                     4:13:40
Peter Bakker                                     4:22:18
Elly Groet-Beers                              4:38:54
Cor Groet – Piet Luken                 4:58:31

10 km
Martin Kwakkel 0:55:03

Margareth Rood-Overman
Elly Groet-Beers
Peter Bakker
Geplaatst op

Hardlopen in de hitte – 9 tips

Tips

  • Ga in de vroege ochtend en late avond lopen. Dan is het een stuk minder warm.
  • Train in het bos, onder de verkoelende bomen. Op zondagochtend gaat een groep van ARO’88 hardlopen in de duinen bij Schoorl. Ga je mee?
  • Vermijd warm asfalt. Asfalt kan veel warmte afscheiden.
  • Blijf na het hardlopen niet te lang in natte kleren lopen maar trek snel wat anders aan.
  • Beperk het gebruik van koffie, thee en alcohol op warme trainingsdagen. Deze dranken zorgen er voor dat je meer urine produceert.
  • Drank met een temperatuur van rond de 15° Celsius wordt het gemakkelijkst door je lichaam opgenomen.
  • Als de lucht een hoge vochtigheidsgraad heeft kan het een stuk warmer zijn, omdat de afgifte van warmte via zweet moeilijker verloopt. Houdt rekening met deze extra warme omstandigheden.
  • Is het erg warm. Misschien is het verstandig niet te trainen. Training kan u een negatief effect hebben. Een rustperiode doet het lichaam goed.
  • Je kunt natuurlijk ook gaan fietsen als het erg warm is. Hardlopers kunnen het beste op een licht (zo’n 100 omwentelingen per minuut) verzet gaan fietsen.

Geplaatst op

Een bijna DNF in Boedapest

Met onze vrienden van ARO gaan we bijna jaarlijks een grote loop doen en daaraan vast plakken we vaak een meteen een mooie korte vakantie/stedentrip.

2018 stond in het teken van Boedapest, Joke zou de 30 km lopen en ik ging voor de marathon, we hadden een schema gedownload van Simon Vroemen een Nederlands atleet met veel ervaring en ook SMA-arts is.

Joke volgde het schema tot in de details en ik trainde met haar mee, het schema van de 42 liep parallel met de 30 alleen ik moest wat meer lopen. 4 dagen soms 5 dagen een training doen.

We zijn 1 keer met de ARO lopers samen gaan lopen in de Mijzenpolder wat een mooi parcours is van 12 km en dan zouden de wandelaars ook gaan lopen, de langeafstandlopers al vroeg op weg en gingen voor 3 rondjes en 30 of 21 zouden 1 of 2 rondjes doen, de wandelaars 1 rondje en uiteindelijk zouden we gelijk eindigen.

Ruud en Ton gingen voor 1 rondje plus wat extra’s want die moesten hun cluppie AZ aanmoedigen bij een thuiswedstrijd tegen Feijenoord.

Vrijdag 5 oktober verzamelen om 07:00 op Schiphol, Margret had voor de auto’s al parkeerplek gereserveerd en ook was er al ingecheckt, omdat de groep uit zowat 30 personen bestond werden er al snel groepjes gevormd en gingen lekker even een koppie doen.

De vlucht verliep voorspoedig en met een kleine 2 uur zit je in Boedapest, er was een bus geregeld maar die stond ergens anders op ons te wachten, niet lang daarna zaten we op weg naar ons hotel, het was eventjes nauw sturen in de drukke straten van Boedapest maar we waren er. Even in checken koffers uitpakken en dan zouden we naar de startlocatie gaan om de startnummers op te halen.

Met de tram die altijd lekker vol is en gratis is voor de 65 +ers op naar de startlocatie, de stad bruist, het is een metropool die altijd doorgaat. Bij de startlocatie iedereen zijn nummer opgehaald en foto’s maken, kijken of je BIB nummer het doet en of je op de lijst staat met namen.

Hierna zijn we in kleinere groepjes de stad wezen verkennen, het is een mooie oude stad met een groot Oostblok verleden maar ook veel historie uit de vorige eeuwen van onderdrukkingen van de morren en Habsburgers enz. In de avond een lekker hapje gegeten en vroeg te kooi.

 

Zaterdag stond in het teken van en gezamenlijke fietstocht door Boedapest, Margret had het keurig geregeld met een bedrijfje wat Nederlands/Belgische begeleiders had, fietsen met groepjes door de stad en af en toe stilstaan en dan een stukje cultuurhistorische geschiedenisles krijgen als ik zeg 1896 en 96 hoog dan weten alle fietsers wat ik bedoel J

Het was hartstikke leuk en we hadden een fijne dag.

RACE DAG

06:00 opstaan 07:30 ontbijt, het hotel was zo vriendelijk om te regelen dat we een half uurtje eerder konden ontbijten, en daar stond opeens Cor en Elly voor ons: heeft iemand nog een loopbroek want Cor is hem vergeten……… nou d’r is ffies kijken, ik had nog een zwembroek, Peter had gelukkig nog een korte broek, Peter en Cor zij ongeveer even groot dus was zo beklonken.

Op naar de start, de tram rijdt om de 10 min dus dat ging vlot, vol met lopers naar hetzelfde doel, voor de wedstrijd ben ik altijd een beetje narrelig van de zenuwen, waarom?? Ik weet het niet al is het voor een 5 of 10 km dan heb ik het ook, gezonde wedstrijdspanning zullen we maar zeggen.

 

Het is druk op startplek zo’n 17000 lopers doen er mee dus best een grote loop, we doen wat warming up oefeningen en dan laatste plassies en we gaan naar het startvak toe.

Het is nog lekker van temperatuur smorgens, zo 15 graden en dat is best lekker, een wazig zonnetje dat is ook oké, toch maak ik me al dagen zorgen, de laatste dagen volg ik het weer alsof me leven ervan af hangt, ben geen warmweer loper alle loopje boven de 18 °C zijn gedoemd om te mislukken bij mij.

Ik maak nog een foto van ons allemaal we wensen elkaar succes en we gaan, al rap zijn we elkaar uit het oog kwijt, ik zet een rustig tempo in en probeer me goed in te houden, hou mezelf voor even onder de 6 min de km lopen zou moeten kunnen met deze warmte, ik loop zo’n 2 km en zie daar toch Elly voor me opduiken, de 1e kmters gaan in 5:40 en voelt lekker aan, wist dat Elly ook net onder de 6 wou lopen dus zeg tegen haar dat ze iets te snel loopt, Elly roept dat ze lekker gaat en het voelt goed.

 

Er gaan zowat km voorbij in dat tempo en voel me nog steeds goed, ben ondertussen Elly rustig voorbijgelopen en voel dat ik moet plassen, straks denk ik, er staan om de 3 km water en verzorgingsposten en daar staan ook kruizen voor de mannen en ook aan de grote boodschap is gedacht. Ik zag bij elke post dat er ruim voldoende plek was dus de volgende post stoppen en naar het kruis, gaan er 4 man tegelijk zeg!!!! Kom op jongens beetje opschieten!!! Goed ik een plasje doen en zie Elly weer aankomen, ook zij moest even uit de broek.

We lopen nog zo een tijdje samen op en komen bij het 20 km punt, het wordt warmer en warmer, het parcours is niet geheel vlak en je moet nogal wat bruggen over de Donau oversteken, ook zijn er kasseien dus werd het een aardige uitdaging. Elly vroeg gaat het? Nou nee niet echt El, ik zit stuk ik wil er eigenlijk uitstappen, kom op rustig doorgaan zeg Elly.

 

Na 21 km lopen de rondentijden op boven de 6:20 en krijg het steeds warmer, ik stop bij elke verzorgingspost en neem voldoende vocht, af en toe een klein stukje banaan en maar weer gaan, zo rond de 30 km zakt de moed me echt in de schoenen, hardlopen gaat haast niet meer, m’n benen doen zeer, heb ooit geleerd van Jolanda Linschoten dat je maar een mantra in je hoofd moet zetten en gewoon gaan voetje voor voetje, de mantra voor mij was deze keer: “ik ben geen Hongaar en geef niet op !!” hoe kom ik daar nu weer op? De vorige dag vertelde de gids dat de Hongaren nooit een oorlog of opstand hadden gewonnen, ze zijn van aard nogal snel van opgeven, ik wilde beslist niet opgeven dan maar net zoals de Rarámuri indianen, deze verstaan de kunst om goed al spelend met hun omgeving grote afstanden af te leggen soms wel tot 80 km per dag konden zij achter hun prooi aanlopen net zo lang dat het moe was en overgaf aan de jager.

Een stukje hardlopen en wat wandelen van post naar post, alles doet nu zeer het lichaam zegt je bent knettergek je moet lekker aan het bier zitten op een terras aan de Donau, doorzetten Ton “Je bent geen Hongaar niet opgeven doorzetten” neuriet het door m’n hoofd. Zo tel ik de kilometers af en geef via de WhatsApp door dat ik een beetje verlaat ben.

 

Ik kom aan bij de finish niet als laatste maar wel m’n langzaamste marathon ooit neem ik me voor. (Tijd 4:54 ik wil het gewoon niet weten) Dat denk je altijd, zo nooit meer als je loop is tegengevallen, toch even daarna dan heb je alles weer overzien en dan was het toch wel waard en dan begin je volgende week weer met de training voor een volgend doel.

 

Iedereen is binnengekomen soms goed soms iets minder of uitgestapt(DNF), het laatste is altijd vervelend maar besef dat je met de trainingsarbeid vele avonden ochtenden veel lol en plezier hebt beleefd, mooie dingen hebt gezien en dat weegt niet af dan 1 x niet goed finishen om welke reden dan ook, plezier en lol met elkaar hebben is belangrijker dan 1 loop.

 

DE DAY AFTER,

 

Er wordt nog veel nagekaart over hoe en wat, ieder heeft zijn eigen verhaal, we gaan nog lekker even door de stad wandelen, over het Margaret eiland een mooi eiland waar we met de marathon ook over zijn gekomen, op zoek naar het waterorgel komen we door mooie tuinen met vijvers met kooikarpers prachtig allemaal.

Ondanks de stijvigheid ben ik toch blij dat we wandelen want dat is beter dan stil zitten dan gaan de spieren helemaal ineen trekken. Met de wandeling lopen we toch even weer 19 km en dat na de marathon, in totaal heb ik met de vakantie 104 km lopend afgelegd, dat is nog een best stukkie al zeg ik het zelf.

Heb na de marathon een klein beetje spierpijn stijvigheid, dat is omdat ik verkrampt heb gelopen, als je goed loopt dan heb je dit niet, na 2 dagen is alles weer weg en na een heerlijk saunaatje is alles weer hersteld de pijn is weg en kijk weer uit naar een nieuw doel, welk ?? dat kan de 60 van Texel wel zijn maar ook nog andere loopjes die komen in mijn seizoen de herfst winter en het voorjaar.

Groet en veel loopplezier Ton van den Berg

Geplaatst op

Dam tot Damloop

Afgelopen zondag was de dam tot damloop.

Het weer liet het publiek in de steek. Voor het hardlopen was het prima.

Alleen na de finish koelde je snel af.

Er zijn ARO leden geweest die meegelopen hebben en leden die geholpen hebben. Het was leuk om elkaar te ontmoeten onderweg en bij de finish.

Geplaatst op

Lopen in Mijzenpolder

Wij hadden afgelopen zondag onze lange duurlooptraining in de mijzenpolder ! Als voorbereiding voor de marathon van Boedapest ! We waren met 25 man , de marathon lopers liepen 3x ronde van 12 km , en de 30km + halve marathonlopers 2 en 1 ronde ! Het was erg gezellig ook waren er ARO wandelaars om ons aan te moedigen  en na afloop koffie gedronken met appelgebak bij café Halfweg in Ursem ! Een mooie ARO activiteit !

Geplaatst op

Rabobank Clubactie

ARO88 heeft een mooie cheque ontvangen van de Rabobank.

De Rabobank Clubactie heeft ons €439,03 opgeleverd.

Wij willen de Rabobank en iedereen die op ons gestemd heeft hartelijk bedanken!

 

Geplaatst op

Zeer geslaagde ARO-Runnersworld polderloop

Om ook een steentje bij te dragen aan het voortbestaan van ARO’88 uit Obdam, maar ook omdat ik af en toe een “wedstrijdje” loop, toog ondergetekende op zondag 4 maart naar het atletiekcomplex in Obdam. Achter het oude Raadhuis in Spanbroek ontwaar ik op de pas nieuw aangelegde ijsbaan al ’n redelijk aantal kleine en grote schaatsers. Het zal de laatste dag zijn dat er geschaatst kan worden want na de snijdende kou van vorige week zullen velen er niet rouwig om zijn dat het weer “normaal” weer wordt. Voor mij geen buitenijs. Mijn schaatspassie ligt op ijsbaan De Westfries waar ik regelmatig m’n rondjes schaats. Aankomend bij de kantine van Victoria-O kan ik m’n stalen koets nog best kwijt en hopelijk is dat geen slecht teken. Vorig jaar stond alles vol maar toen was er vast al voetbal gaande.

Ik word gezellig onthaald en schrijf me voor een vriendelijke prijs van €6,- in voor de 10km. Ik maak me geen illusies over tijden want de laatste maand is de looptraining net als de temperatuur tot het nulpunt weggezakt. Hoe meer tijd je hebt hoe minder kilometers worden er gemaakt. Gelukkig stroomt de kantine redelijk vol met 10km lopers want de 5km is net om 10.30u al van start gegaan en om 10u liep de jeugd: 1 of 3km. In het NHD-verslag van 15 febr. J.l. luidde de voorzitter van ARO, René Steur, de noodklok. Het ledental moet omhoog en de verhoogde huur is niet meer op te brengen. Geen subsidies meer dus reken maar uit. Hoe anders is dit bij de vele Bootcamp groepen die ook buiten trainen. Geen kosten van zaal- of baanhuur en geen vrijwilligers want één man of vrouw traint de club. Overal ontwaar ik in het dorp (Wognum dus) avonds de groepjes die versierd met vele kleuren glitterlichtjes op muziek van een soundblaster hun oefeningen verrichten. In weer en wind zijn ze bezig, heel knap. Ik hoop dan ook dat dit soort “loopgroepjes” ook eens wat meer naar de georganiseerde lopen komen op bv de zondag want niet alleen ARO maar vele andere atletiekverenigingen hebben het moeilijk. Ledenaantallen zakken en er komen al meer vacatures om de lopers te begeleiden en om andere zaken te vervullen. Ik ontwaar medeorganisator Ellie Groet die prachtige bekertjes uitstalt als prijzen voor de jeugd. Dat doet ze goed want op deze manier maken we het de jeugd aantrekkelijk. Als ik inloop op het voetbalveld kom ik Marence Elings tegen die net als eerste vrouw bij de 5km is gefinisht. Haar zonen hebben het niet van een vreemde want Rein won de 3km bij de jongens met grote overmacht. Wij starten om 11.15u met ’n redelijk grote groep, waarvan vele dames, voor de 10km. De filmploeg van SBS-6 maakt opnames voor Hart van Nederland (denk ik) en ’n heuse drone legt de lopers van bovenaf vast. Overal vrijwilligers van ARO in groene of rode jassen en alles is weer perfect geregeld. Vele bekenden aan de start en iedereen wil van elkaar winnen dus de spirit is goed. Voor de wind gaat het over de Noorderbrug en ’n heerlijke zon in onze ruggen.

Cor Groet verwijst ons naar de molen en de fotograaf schiet hier prachtige plaatjes vanaf een bevroren ringvaart. Ik ontwaar Boukje Klaver, een toploopster uit mijn begintijd en vast nog wel. We mogen van haar rechtsaf de Obdammerdijk op en voelen nu de toch wel koude ZO wind. Op de Lutkedijk schijnt een heerlijk zonnetje in onze gezichten en kan het dunne loopjack uit. Als we de Dorpsstraat bereiken is het nog ’n km heerlijk voor de wind naar de finish maar nog even niet want we mogen nog ’n rondje van 5km. Ik loop al ’n tijdje achter ’n jonge dame die me heerlijk uit de wind houdt. Als je wat op leeftijd raakt moet je alle voordeeltjes uitbuiten dus doe ik dat ook vandaag. Omdat de 2e ronde hetzelfde is verlopen als de 1e ronde ben ik daar op papier snel doorheen al heb ik de negatieve split (voor kenners) dit jaar niet kunnen waarmaken. De laatste paar honderd meter gaat over de gravel atletiekbaan van ARO en bij de finish worden we met muziek en ’n hartelijk woordje onthaald. Wat bij een aantal verenigingen al niet meer gebruikelijk is maar hier altijd: de herinnering en zoals ieder jaar gaan we met een pot hyacinten of narcissen op huis aan. Mede dankzij al die vrijwilligers en sponsoren kunnen wij als lopers op zo’n prachtige zondagmorgen een rondje lopen. Als ik op weg naar de kleedkamers ook nog ’n lekkere appel krijg uitgereikt kan ik niet anders zeggen: ’n zeer geslaagde 31e ARO-Runnersworld polderloop en ik hoop van ganser harte dat binnenkort de feestklokken beieren en dat het ledental groeiende heen mag gaan. En als afsluiting van deze 31e editie staat er de maandag erna een mooi verslag van de loop in de krant, met foto. Van welke atletiekvereniging de winnaar lid is wordt echter niet vermeld en ook aan zijn shirt is dat niet te herleiden. Ook dat kan reclame zijn voor onze atletiekverenigingen!  Op 18 maart organiseert av Hollandia de jaarlijkse Dijkenloop. Vanaf 11u kunt afstanden lopen van 5-10 of 16.1 km. Tot ziens!

 

Met sportgroeten, Roadrunner Ad Steltenpool